479

هیچ وقت در تمام زندگیم، اینقدر احساس بی سوادی نکرده بودم. این روزها، این حس به قدری برام قویه که ترجیح میدم به جای حرف زدن یا نوشتن، سکوت کنم. 

خب آخه چرا الان؟ چرا الان باید چشمم باز بشه؟ درست در زمانی که وقت خیلی کمی برای خودم دارم و برای یادگیری، راهی ندارم؟ دیگه به شب بیداری هم نمیتونم امید ببندم چون به شدت روی اخلاق و حوصله ی آدم اثر گذاره و نمی پذیرم که مادر کم حوصله ای باشم...

نداره عنوان

سوال های توی ذهنم رو باید همون موقع جواب می دادم و الان که ته مغزم گندیدن، می فهمم که دیر شده. خیلی دیر