خوشحال و خندان و بعد از یک ماه کار، فایل ورد رو میبندی به خیال اینکه کل منابع قابل اعتنا رو شخم زدی که ناگهان و دقایقی قبل از ارسال فایل، چشمت به یه تیتر میخوره. یه کتاب دویست و خرده ای صفحه ای کاملا منطبق به موضوع که تا حالا اسمش رو نشنیدی. این یعنی یک هفته دیگه خلاصه نویسی و ترجمه. ای کوفت.
دیگه توی این سن و سال برام واضح و مشخصه که آدم‌ها از نزدیک یه جور دیگه‌ن. اون آدم با کمالاتی که می‌بینی، در 99.9 درصد، از نزدیک حالت رو بهم میزنه. آدم‌هایی که فکر میکنی چقدر زندگی مفیدی دارن و چقدر حالیشونه، باز هم در 99.9 درصد هیچی بارشون نیست. (این یکی رو بارها و بارها دیدم!). همینطور، اگر دیدید مردی، زیادی به زنش نازید و خانم خانمم گفت و و زنی زیادی شوهرم شوهرم کرد، زیاد جدیش نگیرید. از نزدیک داستانشون یه چیز دیگه ست :) (این رو هم بارها در مورد آدم‌های مختلف دیدم!)
در کل هر جا شو آف دیدید دوستان، فرار کنید!
پی نوشت: حرف‌هام خیلی بدیهی بودن. ولی دو سه نفری باید میخوندن. دو سه نفر جوون‌تر !
پی نوشت2: یه چیز سمی دیگه هم بگم؟ یکی از عزیزان وبلاگ نویس هست اینجا. بعد طرف متاهله و بقیه رو هم راهنمایی میکنه چطوری زندگی کنن و یه جوری زندگیش رو پرزنت میکنه که انگار خبریه. بعد من زن این بنده خدا رو میشناسم :) باور کنید اگر چهار تا مرغ و خروس داشتم نمیدادم این نگه‌شون داره بس که احمق و سطحیه. دلم از این میسوزه که یه جوون کم سن و سال، میاد و این‌ها رو میخونه و خودش رو با این مقایسه میکنه و حسرت زندگیش رو میخوره. حسرت نخورید بابا !
