ادامه ی راه

تا چند ماه دیگه، بیست و شش سالم تموم میشه و این یعنی یک بازه ی چهارساله دارم تا سی سالگی. سی سالگی وقت اولین جمع آوری محصوله برای من و یه شروع جدی تر.

چند وقتیه که به صورت جدی، به برنامه ریزی برای این چهار سال فکر میکنم. برنامه ی زندگی شخصی و کاریم رو مشخص کردم ولی هنوز در مورد بخش علم آموزی و یادگرفتن، به نتیجه ای نرسیدم.

چیزی که واضحه برام اینه که در شرایط فعلی و برای رشته ای که دارم، دانشگاه رفتن رو وقت تلف کردن محض می دونم. نه به مدرک ارشد و دکتراش نیاز دارم که مثلا بخواد بهم شان اجتماعی بده و نه برای بدست آوردن شغل، نیاز به مدرک دارم. در نتیجه، خودم رو معاف میکنم از رفتن به دانشگاه و درگیر شدن در محیطی که در بهترین حالت، از بیست استاد، شاید یکیشون سرش به تنش بیارزه. (البته منظورم این نیست که من خیلی می فهمم و سطحم بالاست. ابدا! بلکه اون ها پرتن و اونقدر حواشی عجیب و غریب دارن که الکی انرژی آدم رو میگیرن. )

خلاصه اینکه، به نظرتون چه کنم؟ قصدم برنامه ریزی و دنبال کردن یه سیر مطالعاتی جدیه. با توجه به اینکه برنامه ندارم دانشگاه برم، شما پیشنهادی به ذهنتون میرسه؟ پذیرای راهنمایی های شما در پیام های خصوصی هستم. 

پی نوشت: کاش یه استاد صاحب نفس و خیلی قوی پیدا می شد که هفته ای یک بار برم سراغش و بهم نقطه ی صفر رو نشون بده. بگه از این نقطه شروع کن و برو جلو.