پیشنهاد می کنم با این گروه از آدم ها بحث نکنید:
کسانی که می گویند کتاب خیلی دوست دارند و مطالعه می کنند ولی اهل رمان نیستند چوت رمان وقتشان تلف می کند!
انگار نه انگار که فیلسوفان و متفکران زیادی، حاصل کارشان را در قالب رمان منتشر کرده اند!
اگر به مغازه ای مراجعه کنید و در جواب درخواست شما برای کالای ایرانی، بگویند ایرانی نداریم ولی چند مدل ارزان دیگر داریم، چه واکنشی نشان می دهید؟
الف) کیف خود را به کله ی فروشنده می کوبم و می گویم گدا خودتی!
ب) بعد از جویدن ناخون ها، می گویم: وطن پرست باش و جنس ایرانی بیاور نقطه
ج) پشت چشم نازک کرده و می گویم ایرانی سه برابر خارجی هم باشد می خرم! بحث قیمت نیست
د) مغازه را ترک کرده و نارنجک را پشت سر خود پرت می کنم. در حالی که در پس زمینه ی تصویر مغازه در حال سوختن است، گوشی را به نت وصل کرده و نمایندگی کالای مورد نظر را جست و جو می کنم.
"حضار کارشون دست زدنه... این تویی که باید بدونی زندگی ت رو داری وقف اثبات چی می کنی."
خاطرات سفیر - نیلوفر شادمهری
پی نوشت: کتاب چطور بود؟ بیشتر شبیه این بود که صفحات یک وبلاگ رو پرینت گرفته باشن. به نظرم اگر وقت صرفش می شد، می تونست کتاب بهتری از آب دربیاد. ولی خب، با همین وضعیت هم خوندش تنوع خوبی بود. هرچند چیز جدیدی یاد نگرفتم.
پیشنهادم؟ بخونید به نظرم
این چه رسم مزخرفی ست که دنیا دارد؟ چرا برای بدست آوردن هر چیز خوب، باید چند چیز خوب دیگر را قربانی کنیم؟
بصورت کاملا یهویی، باز کوله را برداشته ایم و در حال چپاندن وسایلم و مقادیر زیادی پوشک بچه در تمام منافذ کیف بیچاره هستم. ان شاءالله جای خوبی می رویم و این مدت دسترسی ام به اینترنت بسیار محدود خواهد بود. در صورتی که از من بدی دیده اید -که احتمالا بعضی دیده اند - لطفا حلال بفرمایید :)
شبگرد: پرونده ش هنوز دیوان عدالت اداریه و حکمش نیومده
برادر شبگرد: دیوان عدالت اداری کارش چیه؟
شبگرد: هیچی. چهار تا دیو نشستن کنار هم و در حالی که ناخون هاشون رو با سوهان تمیز میکنن، در مورد عدالت اداری حرف می زنن
+وی در حالی که فکر میکرد چقدر باحال است، خندان صحنه را ترک کرد :|
آیا می دانستید که قیمت اقامت دو شب در یک هتل معقول پاریسی که به اماکن تفریحی هم نزدیک است، حدود پانصد هزار تومان درمی آید در صورتی که هزینه ی اقامت در هتلی با کیفیت مشابه در یزد، شبی یک میلیون و خرده ای است؟ این رقم ها البته برای دو نفر است. واقعا کی حاضر است برای سفر یزد، شبی یک میلیون و خرده ای فقط پول هتل بدهد؟ آن هم بدون ناهار و شام.
+از جمله کشفیات شبگردی :)
در هر مقطع سنی، بزرگ شدن برایم یک معنی داشت. وقتی پنج ساله بودم، آدم بزرگ برایم کسی بود که بتواند تنهایی برود بازار. وقتی ده ساله شدم، آدم بزرگ برایم کسی بود که می رود دانشگاه و در شانزده هفده سالگی کسی در نظرم بزرگسال بود که با سه چهار بچه سر و کله بزند. حالا اما تعریفم از بزرگسال کسی است که بتواند در ماه رمضان یک دور کامل قرآن را بخواند! شوخی تان گرفته؟ یعنی بقیه خیلی راحت هر سال قرآنشان را ختم می کنند؟ واقعیتش من یکی چند سالی است که به زور خودم را تا جزء یازده دوازده می رسانم و بعد عقب می مانم. امسال ماه رمضان هم، خودم را ضایع نکردم و هر بار که قصد قرآن خواندن دارم، اتفاقی یک سوره انتخاب می کنم و می خوانم. ولی خب، هنوز ناامید نیستم و نصف بیشتر ماه رمضان مانده. یعنی امسال می توانم؟
+سلام شبگرد! یادته وقتی بچه بودی راه می رفتی و با خودت حرف می زدی؟ هنوز از این عادت ها داری؟
-اون حرفا، حرفای من نبود. یه سری آدم توی کله م می چرخیدن. اونا حرف می زدن و من می نوشتم. بعد یه روزی این کارها هم تاریخ مصرف شون گذشت. منم مجبور شدم اون آدم های توی کله م رو همونجا بندازم توی قفس و درش رو قفل کنم و قفس رو ببرم زیر آب. آخرین حباب های اکسیژن که روی آب ترکیدن، سرم آروم آروم شد. پاییز همون سال سرما خوردم و با فین فین، بقایای اون موجودات از کله م خارج شدن. حالا منم یه آدم عادی ام. کنکور ارشد کیه؟
